As tres Marías.

Na entrada da Alameda Compostelán atopamos duas mulleres de vestir estrafalario, fotografiadas por centos de turistas que as levan nas súas cámaras como recordo e "souvenir"desta Compostela desmemoriada.

Se cadra algún ex-estudante cincuentón se acorde dos anos setenta e daquelas mulleres que gustaban dos homes novos e acompañaban as tardes chuviosas de viños pola rúa do franco.

Hoxe, só os cenetistas compostelans recordan cada ano, a vida., As vidas destas mulleres que representan como ninguén a caricatura dunha época de fondo temor.

Moito falei con Fandiño sobre os sindicatos da Compsotela do 36, sobre os seus irmans maiores. Cando viña de mañan e sacabame da cama para ir comer o polbo ao "catro". Hasta teño unha ralación das mesas,sillas e estanterías que había en cada local da CNT.... era para cando a devolución do Patrimonio- dicía- ,e nunca, nunca,nunca oín da súa boca nada das irmás, as Marías. Tardei ben tempo en relacionalo.

Agora o Xuiz Garzón vai facer un listado coas vítimas da Represión. Xa non sei se rir ou chorar. Veñenme tantas historias á cabeza. O Talache dos tangos, Merlán e a súa escola racionalista de Ferrol, Figueroa e as botas dos militares.... Tantas. ¿Que carallo vas recuperar Garzón? Isto levamolo moi dentro e ainda agora estades a calar a verdadeira HISTORIA.