14 jul 2011

Os galegos en Canarias





No último ano, foros varios os compañeiros deste sindicato, que por motivos de traballo, marcharon para as illas Canarias. Tal e como veñen os tempos parece que moitos de nós imos ter que facer o que xa fixeron os nosos pais e os nosos abós.

Por eles que sempre están no noso pensamento e porque sabemos que siguen a ler o noso Betanzos Libertario.Por eles que forman parte xa dos sindicatos de Construcción e Hostalaría en Tenerife, en Las Palmas, en Fuerteventura..... Por eles vai esta nova que hoxe publicamos.




"Ochenta hombres, ochenta trabajadores gallegos que fustigados por las escaceses,acosados por la miseria,abandonan la patria haciendo sacrificios,imponiendose privaciones,vendiendo quizás los aperos de labranza o gravando con prestamos exhorbitantes el pedazo de tierra sujeto a las gabelas del fisco, han sido arrojados en tierra extraña,como mercancía inútil, como género averíado.

Solos, abandonados en su éxodo errante, encuentran la mano implacable del gobernante que les obliga a detener la marcha, a torcer su ruta.

Salieron del suelo patrio, ingarto e inhumano, en busca de otro, hospitalario y benefico; y cuando libres y gozosos miraban hacia adelante,queriendo escudriñar las promesas del porvenir, son detenidos, son encarcelados,oyendo una voz que les grita,¡deteneos,parad vuestro rumbo!.La ley os esposa y odebeded esa ley que si arbitraria e injusta, es la ley del más fuerte,del que dispone de vuestra libertad.

Y en manada carneril, en manada de sospechosos, ingresan en las prisiones del estado, como grupo de facisnerosos,cuyo exterminio a voces la sociedad temblorosa y acobardada.

El hombre tiene derecho a vivir,tiene el deber de combatir el hambre que le amenaza con una muerte horrible......"

La Opinión. Diario de la mañana. Sta Cruz de Tenerife 11 Octubre de 1904.


É a historia dun grupo de 80 emigrantes galegos que ían cara ao novo mundo en outubro de 1904 e os estafaron e deixaron colgados en Tenerife. O único apoio que recibiron foi o do movemento obreiro local, que lles axudou a sobrevivir até que lograron arranxar a situación: uns foron repatriados a Galiza, outros conseguiron embarcar noutros barcos cara ao novo mundo.


Agradecemos a Eliseo Fernanández do Sindicato de Ferrol toda a información enviada.






1 comentario:

hector dijo...

saudos libertarios dende a diaspora canaria,gracias aos compañeiros betanzeiros por este artigo,que dende a distancia tocame a vea morriñosa,e mais que queixarse hai que seguir na loita cotia,igoalmente aqui ou na terra,pola autoxestion e pola anarquia.sen mais,forza na loita e apertas aos cenetistas brigantinos!